Przejdź do zawartości

Wołodymyr Bezsonow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wołodymyr Bezsonow
Володимир Безсонов
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Wołodymyr Wasylowycz Bezsonow

Data i miejsce urodzenia

5 marca 1958
Charków

Wzrost

180 cm

Pozycja

obrońca/pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1975 Metalist Charków ? (?)
1976–1990 Dynamo Kijów 277 (27)
1990–1991 Maccabi Hajfa 2 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1976–1977  ZSRR U-20 ? (?)
1977–1990  ZSRR 79 (4)
1980  ZSRR olimpijska 6 (1)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1996–1993 Dynamo Kijów (asystent)
1993–1994 CSK ZSU/CSKA-Borysfen Kijów
1996–1998 CSKA Kijów (asystent)
1998–2000 CSKA Kijów
2001 CSKA Kijów (asystent)
2002–2003 Turkmenistan
2004–2005 Nywa Winnica
2006 Zoria Ługańsk
2006–2008 FK Charków
2008–2010 Dnipro Dniepropetrowsk
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
brąz Moskwa 1980 piłka nożna
Odznaczenia
Order „Za zasługi” II klasy (Ukraina) Order „Za zasługi” III klasy (Ukraina) Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR
Strona internetowa

Wołodymyr Wasylowycz Bezsonow, ukr. Володимир Васильович Безсонов, ros. Владимир Васильевич Бессонов, Władimir Wasiljewicz Biessonow (ur. 5 marca 1958 w Charkowie) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji obrońcy lub pomocnika, reprezentant Związku Radzieckiego, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Karierę piłkarską zaczynał w rodzinnym Charkowie, najpierw w szkole piłkarskiej nr 7, a następnie w zespole Metalist. Jeszcze jako nastolatek został zawodnikiem Dynama Kijów, zaliczającego się do czołówki radzieckiej Wyższej Ligi, z którym sześciokrotnie sięgał po Mistrzostwo Związku Radzieckiego, pięciokrotnie po radziecki Puchar oraz po Puchar Zdobywców Pucharów w 1986. Barwy kijowskiego zespołu reprezentował przez kolejnych 14 lat. Karierę piłkarską kończył jako zawodnik izraelskiego Maccabi Hajfa w 1991.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Był jednym z najbardziej doświadczonych i najbardziej utytułowanych zawodników reprezentacyjnych. W latach 19771990 w drużynie Sbornej rozegrał 79 meczów, strzelając 4 bramki. Zagrał w 3 turniejach o Mistrzostwo Świata: w 1982, 1986 i 1990. W 1988 zdobył Wicemistrzostwo Europy. Wielokrotnie pełnił funkcję kapitana reprezentacji. Osiągał również sukcesy z reprezentacją młodzieżową (Mistrzostwo Europy w 1976, Mistrzostwo Świata w oraz tytuł najlepszego zawodnika turnieju w 1977) i olimpijską (brązowy medal Igrzysk w Moskwie).

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Od zakończenia kariery zawodniczej pracuje jako trener drużyn klubowych na Ukrainie – z przerwą na lata 20022003, kiedy prowadził drużynę narodową Turkmenistanu. Później prowadził drużynę Zorii Ługańsk, a 28 listopada 2006 został pierwszym trenerem zespołu FK Charków. Od 2008 prowadził drużynę Dnipra Dniepropetrowsk. 18 września 2010 roku po okresie nieudanych gier podał się do dymisji[1].

Sukcesy i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy indywidualne

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]